Zabawy

Druga ręka

Podczas tej zabawy chodzi głównie o skłonienie dzieci do używania drugiej, mniej dominującej ręki. Ważne jest, abyśmy znajdowali nowe sposoby uczenia dzieci poruszania obiema częściami ciała w sposób zróżnicowany, co przyczynia się w bezpośredni sposób do ułatwienia im późniejszej nauki czytania i pisania.

Dużą zaletą pracy z chustą jest to, że wszystkie ruchy mogą przebiegać wolniej, aby dzieci ze swoją, jeszcze nie w pełni rozwiniętą, szybkością reakcji mogły wykonywać trudne czynności w prostszy sposób. Z użyciem piłki ta zabawa byłaby zbyt trudna.

Pomoce – Dla każdego dziecka lekka chusta z szyfonu. Łagodna muzyka.

Uczestnicy – Od 4 lat.

Przebieg zabawy – Weźcie sobie chustę i usiądźcie na podłodze. Trzymajcie ją luźno i swobodnie w jednej z rąk. Teraz rzućcie chustę wysoko w powietrze i złapcie ją drugą ręką. Być może wyobrazicie sobie, że chusta jest małym kotkiem, który przeskakuje z dłoni na dłoń.

Teraz rzućcie chustę tą ręką i złapcie ją drugą ręką. Róbcie tak dalej, łapiąc chustę to jedną, to drugą ręką, wykonując to wszystko w rytm muzyki. Spójrzcie jak swobodnie chusta porusza się w powietrzu, jak podnosi się i opada...Teraz wyobraźcie sobie, że chusta robi się coraz bardziej zmęczona. Przerzucajcie ją coraz wolniej z jednej ręki do drugiej, a potem pozwólcie jej zasnąć w jednej ze swoich dłoni.

Małe kółka

Także podczas tej zabawy dzieci używają swojej niedominującej ręki w sposób niezróżnicowany. Jednocześnie mają one okazję współpracować z innymi i ćwiczyć przy tym zdolność wczuwania się i brania pod uwagę potrzeb innych. Gdy dzieci odkryją, że udaje im się znaleźć wspólny rytm do poruszania chustą, ta prosta czynność zaczyna sprawiać im ogromna przyjemność. Przeżycie to będzie dla dzieci jeszcze większe, jeśli będą przy tym słyszeć powolną spokojną muzykę.

Pomoce – Dla każdej pary dzieci kolorowa chusta z szyfonu. „Powolna muzyka, np. G.F Heandel „Aria”

Uczestnicy – Od 5 lat.

Przebieg zabawy – Dobierzcie się w pary i weźcie sobie chustę. Usiądźcie na podłodze naprzeciwko siebie. Czy potraficie sprawić, żeby chusta wędrowała po kole?

Jedno z was zaczyna i rzuca chustę z jednej ręki do drugiej. Druga ręka chwyta chustę i przerzuca ja po tej samej stronie do partnera, który łapie chustę jedn a ręką i przerzuca do swojej drugiej. Następnie rzuca on chustę znowu do pierwszego dziecka. I tak chusta zatacza koło...Z chwilę puszczę cichutko muzykę, która towarzyszyć będzie wędrującej chuście. Czy potraficie przerzucać chustę także w przeciwnym kierunku?

Popracowała Barbara Szastok na podstawie książki Klausa W. Vopela „Witajcie ręce”.